“ Muzikale smaak wordt op jonge leeftijd bepaald door het besef van imago en identiteit”
Laatst was ik aan het werk op een peutergroep en het leek me leuk om met ze te dansen, nietsvermoedend pak ik de eerste de beste cd K3 mamase, dat lijkt me nou leuk! Op het moment dat de eerste muzikale klanken uit de boxen komen beginnen een aantal jongetjes ineens hysterisch rond te rennen met hun handen op hun oren. Al bewust van het feit dat ze een jongen zijn en hier niet naar willen luisteren. Om de rust weer een beetje te laten wederkeren gooi ik Ernst en Bobbie erin. Gelukkig, de meisjes blijven rustig, die vinden dit dan weer geen probleem.
In je jonge kinderjaren luister je vooral naar de muziek die je ouders draaien en naar kindermuziek. Zo ben ik zelf natuurlijk als goois meisje opgegroeid met Kinderen voor Kinderen en het Avro kinderkoor. En om niet te vergeten natuurlijk het Oinkbeest van Ellie en Rikkert. Tussen het spelen door heb ik op de achtergrond veel geluisterd naar Handel, Bach en Mendelsohn. In de avond uren was het dan tijd voor mijn vaders muziek The Beatles, Beach Boys of Nina Simone. Muziek die ik later pas echt ben gaan waarderen. Waardoor ik toch denk dat je opvoeding wel degelijk van invloed is op je muzieksmaak.
Eenmaal op de middelbare school als puber besef je dat je een keuze hebt voor een eigen identiteit. Hierbij komt het afzetten tegen je ouders. De klassieke muziek is dan stom en wat je vader luistert is voor oude lullen. Je word je veel meer bewust van je eigen ideeën. Wie ben ik nou eigenlijk? Waar hoor ik bij? En hoor ik überhaupt wel ergens bij. Hier begint de groepsvorming, hoe gaaf je bent, wat voor kleding je draagt, en je muzikale voorkeur. Je gaat muziek luisteren die je mooi vind, waar jij je mee kan identificeren.
Toch zijn er uit mijn beleving veel mensen die enkel bepaalde muziek gaan luisteren uit populariteitsoverweging. Muziek die ze luisteren, maar stiekem helemaal niet leuk vinden. Enkel en alleen om bij een bepaalde groep te horen. Kan je dan over deze jongeren zeggen dat hun muzikale smaak op jonge leeftijd wordt bepaald door hun imago of identiteit? Wat is hun imago dan wel iets wat blijft? Ik denk namelijk dat er nog een hele fase tussen zit van herontdekken van wat je nou echt mooi vindt, die voor iedere individu anders is. En als je dan je muzikale voorkeur bepaald hebt ben ik het met Tom ter Bogt dat er qua genre niet zoveel veranderd. Natuurlijk zal je nog veel nieuws ervaren, maar ik denk dat je ook altijd de muziek waar je dan van bent gaan houden blijft waarderen.
Bronnen:
-Artikel: Tieners zijn trouw aan muziekstijl
-http://www.kindamuzik.net/achtergrond/muzikale-opvoeding/muzikale-smaak-sjiek-hip-of-rebels-willen-zijn/14405/
-http://www.goedgevoel.be/gg/nl/682/Persoonlijkheidstypes/article/detail/406083/2008/09/05/Muzikale-smaak-bepaalt-je-karakter.dhtml
15 jaar geleden
Goed stukje, duidelijke mening!
BeantwoordenVerwijderenIk ben het voor het grootste deel wel met je eens. Op een gegeven moment weet je wat je mooi vind en dat verandert niet meer zo. Sommige muziek heb je alleen nog nooit gehoord, en die kun je dan toch ook mooi gaan leren vinden. Ik denk dat je muzieksmaak redelijk vast staat, maar wel open voor extra toevoegingen.
Ik kan me herinneren dat ik ooit, als 14-jarige puber, op de middelbare school rondliep als een of andere wannebe-gothic, puur omdat ik bij die groep wilde horen...Ik weet het, uitermate teleurstellend, die muziek vond ik wel oke, maar als ik er nu naar luister vraag ik me toch af wat voor fase in mijn leven dat toen geweest is.
BeantwoordenVerwijderenEn uiteindelijk ben ik gewoon weer terug bij waar mijn muzikale opvoeding ooit is begonnen: popmuziek, musical, wereldmuziek. Die gothic is een beetje een afdwaling geweest van inderdaad: de groepsvorming.
Mooie column trouwens en super interessant onderwerp! :D
Tsja.. of werkt het andersom? houd je van bepaalde muziek (bewust of onbewust) en zoek je daar mensen bij die dat ook leuk vinden?
BeantwoordenVerwijderenUit onderzoek is gebleken dat mensen die van bepaalde muziek houden ook een bepaald karakter hebben. (Whazzup, Henk-Jan Honing, 2008 ) Dit zou het artikel van ter Bogt ondersteunen, je persoonlijkheid verander je namelijk niet zo makkelijk als de cd's in je cdspeler. Als je muzieksmaak dus past bij wie je bént, dan is het logisch dat je trouw blijft aan die stijl. Danheeft het dus ook geen zin om je te conformeren aan een groep door hun muziek te luisteren. Die groep past sowieso niet bij je, want de karakters zijn te verschillend.
De middelbare school is er om dit te ontdekken, dan ga je van alles uitproberen, om te zoeken naar je eigen stijl.
Dan kan het lijken dat je dit uit populariteitsoverweging is, terwijl je eigenlijk op zoektocht bent naar je identiteit. Dat is iets heel anders.
Mijn punt: niet groepsvorming, maar identiteitsvorming zorgt voor het uitproberen van muziekstijlen. Het besef hiervan komt pas achteraf (als je merkt dat dat gothic groepje toch niet was waar je bij hoorde)
Bovendien is het dus niet zo dat de smaak wordt bepaald door deze bewustwording; je karakter zorgt voor je smaak!
Wat een wijze woorden van Wendy (en trouwens ook van de anderen)!
BeantwoordenVerwijderenIk ben wel benieuwd hoe het zit bij mensen die op latere leeftijd nog grote veranderingen ondergaan. Die als mens flink veranderen, zou dan ook je smaak weer veranderen? Hoe zit dat eigenlijk bij de mid-lifecrisis, in plaats van ghotic dan Ferrari's en daarbij passende muziek? Ga je ook dan weer terug naar de muziek die je vroeger als kind mee hebt gekregen? Ook als die veranderingen doorzetten? Of blijf je dan toch bij je Ferrari muziek?
Zou het je hele leven lang op dezelfde manier werken?