De Carrousel

Vandaag kwam Erzsi op stage bezoek, spannend! Hier heb ik altijd slapeloze nachten van met allerlei doemscenario’s die zich dan afspelen. Als ik dit nou toch is van me af kon zetten zou mijn leven er een stuk plezieriger van worden. Maar goed vandaag was het echt tijd voor de carrousel, waar Bert en ik al weken mee bezig waren! Zes opdrachten, 3 rondes, 3 presentaties, 2 lessen lang, feest en muzikaliteit! Vanmorgen waren we vroeg aanwezig op stage om alle spullen klaar te zetten. Ik had gister gelukkig al 10 keer al mijn to do lijstjes nagekeken en als het goed is had ik echt alles bij me? En gelukkig was dit was ook zo.

Toen de eerste klas binnen kwam, was er nog geen Erszi, maar ze had gezegd begin gewoon! Dus zo doende begonnen Bert en ik met uitleggen. Iedere opdracht in het kort, en we gaven de leerlingen nog de mogelijkheid om vragen te stellen. Het ging best lekker vond ik zelf. Iedere opdracht stond voor de leerlingen nog uitvoerig op papier, precies volgens stappenplan. Dit gaf mij zelf ook houvast! Hierna gingen de leerlingen in groepen aan de slag. We hadden vier opdrachten in de klas. 1 in de lerarenkamer en ook nog 1 op de gang. Later werden dit er twee, omdat er in de klas toch nog wel wat drukte was. De leerlingen gingen zelfstandig aan de slag, en hadden hier en daar nog wel wat sturing nodig. Ik snap de opdracht niet! Heb je het al gelezen? Nee nog niet? Nou ga dat eerst dan even doen! Lezen blijkt toch altijd moeilijker dan je denkt;) Iedereen was lekker enthousiast aan het werk. En na de eerste ronde was er al een presentatie ronde! Wat leuk om te zien hoe de leerlingen echt allemaal naar een presentatie toe werken, dit doen ze redelijk zelfstandig! Maar waar letten we op? Wat willen we zien? Welke interactie verwachten we van de rest van de groep? Wat is onze feedback op het geheel? Hoe kunnen we uit de leerlingen halen wat we willen zien? En dan het doordraaien, hoe pakken we dit aan? Wel op papier gezet, maar nog niet helemaal uitgedacht in de klas. We improviseren er even op los. En de klas is redelijk makkelijk, dus iedereen draait gewoon een opdracht door en ze gaan weer aan de slag. We lopen qua tijd best op schema en hebben zelfs aan het einde nog wat tijd over. Erg handig, want er moesten nog een aantal leerlingen die een werkopdracht moesten herkansen, die we laatst hadden gedaan en die nu geen cijfer op hun rapport hebben. Mooi dan kunnen we dat ook even doen, maar de rest van de groep dan? Wat gaan we doen…uhmmm….even denken…zingen? Ja zingen! Begeleiden met de gitaar? Dit was 1 van de carrousel opdrachten. Een even een leerling vragen die het al een beetje kan. En ja hoor 1 van de stoere jongens uit de klas wil het nummer wel begeleiden op de gitaar. Don’t worry be happy! Ik zing het voor en de klas zingt het na. En dan komt weer dat onzekere meisje, zonder enthousiasme die zich verstopt om maar niet gezien te willen worden. Waarom gebeurd dat nou steedsL Bah….De leerlingen zingen niet enthousiast, maar dat is logisch, want wat je geeft krijg je terug…. Gelukkig krijg ik van Miranda een capo toegereikt om het nummer iets hoger te zingen, dan klinkt het al meteen een stuk minder ingezakt. Maar toch baal ik weer een beetje. Stiekem wil ik nu verstoppen, maar dat kan niet! Gelukkig de les is afgelopen. Ik ben blij dat het erop zit, want het was toch wel spannend allemaal. De leerlingen zijn creatief en muzikaal bezig geweest en de presentaties waren geslaagd. Maar zijn alle doelen ook wel behaald die we voor ogen hadden? Welke opdracht was het meest geslaagd? Wat kon er beter? Hoe gaan we dit beoordelen…Nog veel stof tot nadenken. Gelukkig mogen we volgende week nog een keer! Om alle puntjes op de i te zetten en nog eens even goed na te denken over wat willen we nou precies en waarom?